Рубрыка «Даследаванні»
«Жывапіс — гэта паэзія, якую бачаць. Паэзія — гэта жывапіс, які чуюць»
Калі я толькі пачынала вучыцца пісаць водгукі, для мяне найбольшай праблемай было знайсці паралелі ў паэзіі і жывапісе… Маўляў, як увогуле можна гэта рабіць, гэта ж колькі карцін трэба трымаць у галаве… Шчыра кажучы, дагэтуль я не цікавілася жывапісам, аднак потым нечакана нарадзілася жаданне ўліцца ў Сусвет гэтага віда мастацтва: пачала наведваць выставы, чытаць біяграфіі мастакоў, аналізаваць дэталі…
З цягам часу я заўважыла, што пры прачытанні вершаў мне ў галаву пачалі прыходзіць карціны. Зараз хачу распавесці пра паралелі ў паэзіі і жывапісе. Варта адзначыць, што мне вельмі спадабалася параўноўваць вершы Навума Гальпяровіча і карціны мастакоў з розных краін: Густава Клімта, Марка Шагала, Уладзіміра Макоўскага і Вітольда Бялыніцкага-Бірулі.
Калі я чытаю верш «Дазволь пагрэцца ля тваёй шчакі», то перада мной адразу паўстае карціна «Пацалунак» аўстрыйскага мастака Густава Клімта.
Мужчына на палатне быццам кажа сваёй каханай жанчыне словы лірычнага героя з твора Навума Гальпяровіча: «Дазволь пагрэцца ля тваёй шчакі, дазволь адтаяць ля твайго цяпла». Варта заўважыць, што закаханыя на палатне Густава Клімта быццам сталі адным цэлым: іх пачуццё стала абалонкай-коканам, якая ахоўвае іх ад нягод і выпрабаванняў знешняга свету…
Працяг вы можаце прачытаць на старонках лютаўскага нумара!
Паліна ДВАРАНСКАЯ,
Ліцэй БДУ, 11 «Філ» клас
Стань чытачом або аўтарам часопіса!
Падпісныя індэксы «Бярозкі»
74822 — індывідуальны
74888 — індывідуальны льготны для членаў БРПА
748222 — ведамасны
74879 — ведамасны льготны для ўстаноў адукацыі і культуры